سال 2007 در یک نگاه؛ اُپن‌سورس
چهره‌های جدیدبه اپن‌سورس حیاتی دوباره بخشیدند
در سال 2007 بیشتر فعالیت‌های مربوط به اپن‌سورس در بیرون از دیوارهای شرکت‌های بزرگ روی داد
سال‌ها بود که چند شرکت بزرگ مثل ردهت، ناول، و MySQL مرکز تولید نرم‌افزارهای اپن‌سورس در جهان محسوب می‌شدند. البته در سال 2007 این شرکت‌ها به رویه معمول خود ادامه دادند. آنها پروژه‌های نرم‌افزاری اشتراکی زیادی را به انجام رساندند و مدل تجاری مبتنی بر پشتیبانی خودشان را گسترش دادند. اما شگفتی سال 2007 ورود رقبای جدید و تازه‌کار به این بازار بود.
ادوبی سیستمز یکی از این شرکت‌ها بود. برای سال‌ها ادوبی یک از بزرگ‌ترین شرکت‌های سازنده نرم‌افزار انحصاری در جهان محسوب می‌شد. ولی خرید ماکرومدیا باعث بروز یک دگرگونی کامل در ماهیت ادوبی شد. ادوبی در ابتدا کدهای اجرای اسکریپت برنامه فلش را به بنیاد موزیلا بخشید و با فاصله کوتاهی بعد از آن اعلام کرد که ابزاری به نام Flex Tool را برای برنامه‌نویسی فلش به‌صورت اپن‌سورس منتشر خواهد کرد.
شرکت دیگری که به شیوه قدیمی خود پشت کرد و به مدل تجاری اپن‌سورس رو آورد، یاهو بود. این شرکت در ماه سپتامبر شرکت ارائه دهنده خدمات ایمیل اپن‌سورسی به نام Zimbra را به قیمت 350 میلیون دلار خرید و در ماه دسامبر کدهای ابزار بارگذاری تصویر در سایت فلیکر را به‌صورت اپن‌سورس منتشر کرد.
اما یاهو در سال 2007 گران‌ترین خریدِ یک شرکت اپن‌سورس را انجام نداد؛ این Critix بود که با پرداخت 500 میلیون دلار برای خرید یک شرکت سازنده نرم‌افزار مجازی‌سازی به نام XenSource همه را شگفت‌زده کرد.
اما شاید عجیب‌ترین حرکت در جهت اپن‌سورس را باید منسوب به مایکروسافت دانست. مدیر عامل مایکروسافت، استیو بالمر، ادعا کرد که لینوکس، OpenOffice ، و بقیه نرم‌افزارهای اپن‌سورس 235 حق اختراع ثبت‌شده و انحصاری این شرکت را نقض کرده‌اند. جالب اینکه مایکروسافت هم‌زمان با این ادعا درخواست دریافت مجوز رسمی ?اپن‌سورس? برای دو محصول خود را نیز مطرح کرد و این مجوزها را گرفت.
اما مهم‌ترین مجوز سال در ماه ژوئن منتشر شد و چیزی نبود جز نسخه سوم از مجوز عمومی یا همان GPL. این مجوز نرم‌افزاری جدید از همان ابتدا باعث در گرفتن بحث‌های فراوان و آتشینی شد. علت این بحث و جدل‌ها محدودیت‌های جدیدی است که این مجوز در استفاده از محصولات تحت پوشش خود بر مصرف‌کنندگان تحمیل می‌کند.
یکی از بزرگ‌ترین تازه‌واردان صنعت اپن‌سورس، گوگل بود. دو نمونه بسیار خوب برای حضور قدرتمند گوگل در صنعت اپن‌سورس همکاری عمده? این شرکت در توسعه بانک اطلاعاتی MySQL و پروژه Google Gears برای برنامه‌های کاربردی تحت وب است. این دو نمونه به خوبی تعهد عمیق گوگل به مدل اپن‌سورس را نشان می‌دهند.
اما این دو، معروف‌ترین پروژه‌های اپن‌سورس گوگل نیستند. پلتفرم اپن‌سورس اندروید برای گوشی‌های موبایل هوشمند در ماه نوامبر با چنان بازتاب حیرت‌انگیزی در مطبوعات مواجه شد که تا کنون بی‌سابقه بود.
در سال 2007 سان‌مایکروسیستمز هم با هدف جلب کاربران متخصص و علاقه‌مند به فناوری، به مدل اپن‌سورس رو آورد. سان‌مایکروسیستمز بعد از سال‌ها مقاومت بالاخره تسلیم شد و با عرضه یک جعبه ابزار ساخت نرم‌افزار به نام OpenSDK در ماه می، جاوا را اپن‌سورس کرد. ردهت که برای سال‌ها در خط مقدم دشمنان جاوا قرار داشت از این حرکت استقبال کرد و به سان قول همکاری داد.
اما سان به همین کار نیز بسنده نکرد و در حرکت بعدی خود یکی از قدیمی‌ترین متخصصین لینوکس به نام یان مرداک را استخدام کرد تا پروژه اپن‌سولاریس را از یک مجموعه گسسته از قطعات نرم‌افزاری کوچک به یک سیستم‌عامل واقعی و قابل استفاده تبدیل کند. سان با این کار در واقع نشان داد که مدل تجاری ساخت و عرضه نرم‌افزار اپن‌سورس را به طور کامل قبول کرده است. اولین محصول این رویکرد جدید سان در ماه نوامبر عرضه شد (اگرچه فقط یک نسخه آزمایشی ساده بود).
مرورگر اپن‌سورس فایرفاکس هم هم‌چنان بزرگ‌ترین رقیب اینترنت اکسپلورر محسوب می‌شود. اوضاع مالی بنیاد موزیلا در سایه موفقیت فایرفاکس ?و البته کمک‌های گزاف گوگل- بسیار خوب است. گوگل در ازای داشتن جایگاه مرورگر پیش‌فرض در فایرفاکس مبالغ هنگفتی به بنیاد موزیلا کمک مالی می‌کند. موزیلا در ماه اکتبر اعلام کرد که درآمدش در سال 2006 حدود 66.8 میلیون دلار بوده است و 85 درصد از این مبلغ هم مستقیماً از طریق گوگل تأمین شده است.
موزیلا از این پول برای استخدام برنامه‌نویس‌های بیشتر جهت ساخت یک نسخه موبایل از موزیلا استفاده خواهد کرد. البته این پول آن‌قدر هست که موزیلا سرمایه‌گذاری‌های دیگری هم انجام بدهد: بنیاد موزیلا رسماً اعلام کرده است که از پروژه دیگری مشابه فایرفاکس برای توسعه نرم‌افزار مدیریتی ایمیل تاندربرد پشتیبانی مالی خواهد کرد.
ایده اصلی پروژه مذکور این است که تاندربرد نه تنها برای مدیریت ایمیل، بلکه برای ارسال و دریافت پیام‌های متنی، پیام‌های فوری، و پیام‌های خصوصی رد و بدل شده در شبکه‌های اجتماعی آنلاین مثل فیس‌بوک، قابل استفاده باشد
