قرآن کریم مسئولیت انسان را در محدوده زمان و سخن مصور نمی کند . بلکه چشم و گوش و قلب و دل را نیز در مسئولیت های انسان شریک می داند .
چنانکه می فرماید :
« از آن چه که نمی دانی پیروی نکن چرا که گوش و چشم و دلها همه مسئولند . »« اسراء/۳۶»
در حدیثی آمده است :
.... کسی خدمت { امام صادق (ع) } رسید و عرض کرد : همسایگان من کنیزکانی دارند که می خوانند و
می نوازند گاهی که برای قضای حاجت بیرون می روم به خاطر اینکه نغمه ها و آواز آنها را بشنوم نشستن خود را طول می دهم . حضرت فرمودند : این کا را مکن . آن مرد عرض کرد : به خدا سوگند به خاطر اینکه نغمه های آنها را بشنوم نمی روم بلکه گاهی که آنجا میروم و صدای آنها به گوشم می رسد قدری بیشتر می نشینم .
امام صادق فرمود : مگر نشنیده ای که قرآن می فرماید : « گوش و چشم و دلها همه مسئولند » ؟
گفت به خدا سوگند گویا هرگز این آیه را از هیچ کس نشنیده بودم و اکنون این کار را ترک می کنم و از خداوند عفو و مغفرت می خواهم . امام صادق به او فرمود : برخیز غسل (توبه ) کن و تا میتوانی نماز بخوان ، چون به کار بسیار بدی عادت کرده بودی که اگر در آن حال می مردی در بدترین حالت از دنیا می رفتی و مسئولیت بزرگی میداشتی اینک به درگاه خدا توبه کن و از او بخواه تا توبه ات را از کارهای زشتی که مرتکب شده ای بپذیرد .
گوش حقی بر انسان دارد .
امام سجاد فرمودند : « اما حق گوش آن است که آن را مجرا و کانال ارتباط قلبت با خارج قرار ندهی جز در مورد انتقال سخنان کریمانه و حکیمانه ای که در دلت اندیشه و ایده خوبی پدید آورده و یا خلق کریمی نصیب تو کند زیرا گوش دری است به شوی دل که انواع اقسام معنی خوب یا بد را به آن می رساند . و نیرویی نیست جز با استعانت به نیروی لایزال الهی .»
+ نوشته شده در سه شنبه سی و یکم مرداد 1385ساعت 12:7 توسط محب |
آرشیو نظرات انواع غیبت
برخی تصور می کنند غیبت منحصر به زبان است حال آنکه از هر راهی که انسان نقص و عیب دیگری را بفهماند مانند گفتن ، نوشتن ، اشاره ، کنایه ، رمز ، تقلید در راه رفتن و ... تمام اینها غیبت و حرام است ، همان گونه که در روایات به این مطلب تصریح شده است .
عایشه می گوید : زنی نزد ما آمد و هنگامی که بیرون رفت با دست خود اشاره کردم که این زن کوتاه قد است . پیامبر اکرم (ص) فرمود غیبت او کردی .
به هر حال ، اگر کسی نام شخص معینی را ببرد یا به گونه ای سخن بگوید که شنوندگان از روی شواهد بفهمند که منظور گوینده کیست ، این نیز غیبت است .
پس اگر کسی بخواهد در این گونه موارد گرفتار غیبت نشود باید شیوه رسول گرامی اسلام را در پیش گیرد که وقتی خلافی را می دید ، مردم را نصیحت می کرد و با عنوان کلی و به صورت جمع بدون آنکه اشاره به فرد معینی کند می فرمود :
« چه شده است که گروهی چنین کارهایی انجام می دهند »
عایشه می گوید : روش رسول گرامی اسلام این بود که وقتی به آن حضرت خبر می رسید که فلان شخص سخن ناروایی می گوید ، برای اینکه به او لطمه نزند نام او را نمی برد بلکه می فرمود :
« چرا کسانی چنین سخن می گویند ؟! »
حرمت شنیدن غیبت
همان طور که غیبت کردن حرام است گوش فرا دادن به غیبت نیز گناه و حرام است و در این مساله هیچ گونه اختلافی در میان فقها و علمای اخلاق نیست .
مرحوم صاحب جواهر و شیخ انصاری و حضرت امام خمینی فرموده اند : گوش فرا دادن به غیبت حرام است و در حرمت آن هیچ گونه اختلافی نیست .
روایاتی در حرمت شنیدن غیبت
پیامبر اعظم (ع) فرمودند : « شنونده غیبت یکی از دو غیبت کننده است ». ( یعنی شنونده غیبت مانند غیبت کننده است )
امام صادق (ع) نیز فرمودند : « غیبت کردن مسلمان به منزله کفر و شنیدن آن و راضی بودن به غیبت به منزله شرک است . »
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و نهم مرداد 1385ساعت 17:10 توسط محب |
آرشیو نظرات غیبت کننده از بهشت محروم است
پیامبر اکرم (ص) فرمودند : « بهشت بر سه کس حرام است .: سخن چین ، کسی که غیبت می کند و کسی که دائم الخمر است . »
تذکر : غیبت کننده در صورتی که توبه کند و توبه اش پذیرفته شود باز هم آخرین کسی است که وارد بهشت خواهد شد . خداوند به موسی بن عمران وحی فرستاد که غیبت کننده اگر توبه کند آخرین کسی است که داخل بهشت می شود ، و اگر تو به نکند نخستین فردی است که داخل آتش می شود
غیبت کننده مومن نیست
رسول خدا (ص) می فرمایند : « ای گروهی که تنها با زبان ایمان آورده اید ولی قلبتان ایمان نیاورده است ! غیبت مسلمانان نکنید و در عیوب پنهانی شان به جستجو نپردازید ، زیرا کسی که در امور پنهانی برادر دینی خود جستجو کند خداوند اسرار او را فاش می سازد و او را میان خانه اش رسوا می کند »
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و ششم مرداد 1385ساعت 16:34 توسط محب |
آرشیو نظرات غیبت کننده از ولایت خدا بیرون است .
امام صادق می فرمایند : « هر کس به منظور عیب جویی و ریختن آبروی مومنی سخنی علیه او بگوید تا او را از چشم مردم بیاندازد خداوند چنین کسی را از ولایت خودش بیرون می کند و به سوی ولایت شیطان می فرستد و شیطان او را نمی پذیرد . »
غیبت دین انسان را از بین می برد .
پیامبر اکرم (ص) فرمودند : « تاثیر غیبت در دین مسلمان از خوره در جسم او سریع تر است »
و نیز فرمودند : « همانگونه که شبان (چوپان) برگ درختان را می ریزد غیبت و سخن چینی نیز از ایمان انسان را
بی شاخ و برگ می کند . »
کیفر غیبت
از پیامبر اکرم (ص) نقل شده است که فرمودند : « در شب معراج بر قومی گذشتم که صورتهای خود را با
ناخن های خویش می خراشیدند از جبرئیل پرسیدم اینها چه کسانی هستند ؟ گفت : کسانی که پشت سر مردم بدگویی می کنند و حیثیت و آبروی آنها را از بین می برند . »
غیبت و کاهش ارزش عبادات
پیامبر اکرم فرمودند : « نشستن در مسجد و انتظار کشیدن برای رسیدن وقت نماز عبادت است تا زمانی که حدثی از انسان سر نزند . سوال شد : حدث چیست ؟ فرمودند غیبت »
غیبت مانع قبولی اعمال
رسول خدا (ص) در ضمن حدیثی فرمودند : « مامورانی که مراقب اعمال انسان هستند عمل بنده ای را که مانند شعاع خورشید می درخشد و به آسمان می برند ولی فرشته ای که باید اعمال را قبول کند و بالا ببرد می گوید : .... این عمل را به صورت صاحبش بزنید زیرا من از طرف پروردگارم ماموریت یافته ام که نگذارم عمل نیک غیبت کنندگان از من بگذرد و به سوی پروردگارم برود . »
نوشته محب : « در پاسخ به سوال دوستی که نوشته بودند ورع یعنی چه ؟باید بگویم با توجه به لغت معنی یعنی دوری از گناه ، پارسایی و پرهیزگاری .»
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و پنجم مرداد 1385ساعت 19:37 توسط محب |
آرشیو نظرات در روایات اسلامی نیز به طور جدی از غیبت کردن نهی شده و آثار سوئی برای آن بیان گردیده است .
آیا هیچ توجه کرده اید که بسیاری از ما در زندگی نماز خوانده روضه میگیریم اعمال قبیحه از جمله زنا ، ربا ، خوردن شراب را انجام نمی دهیم اما غیبت می کنیم ؟ حتی سر همان جانماز ؟
هتک آبروی مسلمان بدتر از رباخواری است .
پیامبر اکرم فرمودند :
« درهمی که انسان از ربا به دست آورد گناهش نزد خدا از سی و شش زنا بزرگتر است و بالاترین ربا معامله کردن با آبروی مسلمان است .»
غیبت از زنا بدتر است .
جابربن عبدا... و ابی سعید خدری از پیامبر نقل می کنند : « از غیبت بپرهیزید که غیبت از زنا بدتر است ، زیرا زناکار ممکن است توبه کند و خدا توبه او را نپذیرد اما غیبت کننده مورد عفو قرار نخواهد گرت مگر اینکه طرف از او راضی شود »
غیبت به منزله خوردن گوشت مرده است.
پیامبر اکرم : « دشنام دادن به مومن گناه و جنگیدن با او کفر و خوردن گوشت او {به وسیله غیبت} معصیت است ، و احترام مال مومن مانند احترام خون اوست . »
از بین رفتن اعمال نیک
امام صادق فرمود : « غیبت کردن برای هر مسلمانی حرام است و همانگونه که آتش هیزم را می خورد ، غیبت نیز کارهای نیک انسان را می خورد و از بین می برد . »
گاهی نیز انسان به خاطر ارتکاب غیبت تمام کارهای نیکی را که انجام داده است از بین می برد و ثواب اعمالش در نامه کسی که غیبت او را کرده است نوشته می شود ، که در این مورد توجه شما را به یک حدیث جلب
می کنم .
پیامبر اعظم فرمودند : « در روز قیامت یکی از شما را در صحرای محشر برای رسیدگی به اعمالش حاضر
می کنند و نامه عملش را به دستش می دهند و هنگامی که به آن نگاه می کند از کارهای نیکی که انجام داده است چیزی در آن نمی بیند . عرض می کند : پروردگارا ! این نامه عمل من نیست زیرا از اطاعت و عباداتی که در دنیا انجام داده ام چیزی در آن نمی بینم . به او گفته می شود : پروردگار تو خطا و نسیان نمی کند و این نامه عمل از آن تو است اما به خاطر اینکه غیبت کردی کارهای نیک تو در نامه عمل کسی نوشته شده است که از او بدگویی کردی .
سپس شخص دیگری را برای حساب می آورند و نامه عملش را به او می دهند به نامه نگاه می کند ولی بر خلاف انتظارش طاعات و عبادات زیادی را در آن می بیند و از روی تعجب عرض می کند : خدایا ! این نامه عمل من نیست ، من در دنیا کارهای نیکی که در اینجا نوشته شده است انجام نداده ام . به او گفته
می شود : چون فلان شخصی از تو بدگویی کرده کارهای نیک او را در نامه عمل تو نوشته شده است . »
+ نوشته شده در دوشنبه بیست و سوم مرداد 1385ساعت 19:50 توسط محب |
آرشیو نظرات نوشته محب : « با سلام از اینکه چند روزی نتونستم مطالب خود را بروز کنم شرمنده شما هستم اما کار و گرفتاری انسان را از بعضی مسائل باز می دارد در ضمن تولد مولود کعبه عشق دینم علی بن ابیطالب را به همه شما و تمام پدران مخصوصا پدر خودم تبریک می گویم و از خداوند مسئلت دارم تا مرا قدر دان زحمات و تلاشهای پدرم و مولایم علی بن ابیطالب قرار دهد »
غیبت
یکی از آفات زیانبار زبان که از گناهان بزرگ به شمار می رود غیبت است. غیبت به کسر غین بر وزن زینت یعنی پشت سر دیگران بدگویی کردن و سخن ناخوشایند گفتن
غیبت از نظر قرآن :
شکی نسیت که غیبت از گناهان کبیره است و کسی که مرتکب کبیره می شود مستحق دوزخ است .
قرآن کریم در چند مورد شدیدا از غیبت نکوهش نموده و از آن نهی کرده است .
از جمله در سوره همزه که می فرماید : « وای بر عیب جویان هرزه گوی »«همزه / ۱ »
و یا اینکه در سوره حجرات می فرماید : « ... هیچ یک از شما از دیگری غیبت نکند . آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت مردار برادر خود را بخورد ؟ {به یقین } همه شما از این کار کراهت دارید .... » « حجرات / ۱۲»
از این دو آیه استفاده می شود که در غیبت انگیزه عیب جویی شرط است زیرا در آیه اول از غیبت به عنوان عیب جویی و هرزه گویی مذمت شده و در آیه دوم غیبت را با خوردن گوشت مردار برادر دینی همانند نموده و این همانند سازی به خاطر آن است که غیبت ترور شخصیت دیگران است . گویی غیبت کننده به وسیله غیبت شخصیت آنها را له کرده و از صحنه بیرونشان
می کند .
نکته دیگری که در کتاب نقطه های آغاز در اخلاق عملی / ص ۱۴۲آمده این است که از «بعضکم بعضا »و «لحم اخیه»
می فهمیم که غیبت مخصوص مومنان است و در مورد انسان های دیگر موردی ندارد. ولی به نظر شخصی بنده چون آبروی هر کس همچون مال و حقوق دیگر او در شمار حق الناس آورده می شود از عدالت خداوند متعال بدور می دانم که غیبت را مخصوص مومنان قرار داده و شامل دیگر بندگان نکند . باز هم برای این که شک و شبحه ای نماند باید از چند نفر دیگر بپرسم و نظر اساتید فن تفسیر را جویا شوم .
نکته دیگر اینکه غیبت در صورتی اتفاق می افتد که غیبت شونده در محل حضور نداشته باشد و به اصطلاح غایب باشد. و دیگر اینکه همانطور که مرده زنده نمی شود آبروی از دست رفته نیز قابل برگشت نیست .